گویی ساختگیست این نگاه...
گویی ماه را به چالش میکشد...
وقتی نگاهم میکنی...
پریشان میشوم...سرشار میشوم از عشق...
اینگونه نگاهم نکن...

دیروز رفتم سرقرار همیشگی...خیلی منتظرت شدم... اما باز مثل همیشه نیومدی...
دلم برات تنگ شده...آدمم دیگه...،گاهی دلم میخواد ...کسی موهامو نوازش کنه... و آروم زیر لب بگه:"دوستت دارم"

هی تو...
نگاهت...میسوزاند نگاهم را...
عطر نفسهایت...سیرابم میکند...
از بر میخوانی شعرهایم را...
مگر تو کیستی...
که اینگونه ...مرا خلاصه کرده ای...

تمنای نگاهم...اشکهایم...میگویند نرو...
اما تو فقط لبخندم را میبینی...بی تفاوت دست تکان میدهی و میگویی به امید دیدار...

کمی دیر کردم...فراموشم کرد...

قلبت...نگاهت...حواست...پیش اوست...
فقط نوشته هایت مال من است...

خیالت که می آید...
نفسهایت را حس میکنم...
درآغوشم میگیرمت...
غرق می شوم...در همه وجودت...
به خیالت بگو ترکم نکند...

مسافری بودم غریب...
که در این سرزمین...
مردمانش آزارم دادند...روحم را به تاراج بردند...
قلبم را آزردند...ونوشته هایم را خط خطی کردند...
میروم...شاید روزی دوباره گذرم...به این حوالی بخورد...

گفتند...چه میکنی با این دلنوشته هایت...
تا کیلومترهااا...موج منفی تزریق میکند...
امروز مانده ام...چی بنویسم...
هر نوشته ام نیمه کاره میماند...و مچاله اش میکنم...

یادت هست میگفتی چرا مشکی نمیپوشی...
منم میگفتم از رنگ مشکی متنفرم....
چندین سال بود که تنم رنگ مشکی ندیده بود...
اما با رفتنت ...عشقم...اولین پیراهن مشکی را به عزای تو پوشیدم...
لعنتی انگار میدونستی...که من باید تا آخر عمر مشکی پوش شوم...

خدایااااا....
فقط یه کوچولو آرامش...همین کافیست...

هميشه نميشه زد به بي خيالي وگفت :
تنها م...
تنها هم ميرم ...
يه وقتايي ... شايد حتي برای ساعت ...
يا دقيقه ای ...
كم مياری ...
دل وا موندت يكي رو مي خواد ...
كه عاشقونه دوستش داري ...
اونوقته...که میگی...چرا زندگی اینقدر شیرینه...

هنوز منتظر لحظه ای هستم ...که دستانت را بگیرم ...
در چشمانت خیره شم... بهت بگم تو دنیای منی...
باز هم میخوام...لبانت را آرام و لرزان باز کنی...
بهم بگی عشق منی...هنوزمنتظر لحظه ای هستم...
که در کنارم بشینی سر رو شونه هام بگذاری...
از شور دلتنگی...از نهایت عشق...باران چشمهایت را روی شانه هایم حس کنم...
هنوز منتظرآن لحظه ام...همان لحظه ای که هر دو آرزوی آن را داشته ایم...

بیا ...میخواهم احساسات تو را ...بوسه باران کنم...
که شاید... قطره ای باران...بر شکوفه گلدان...نوید زندگی دوباره ای باشد...

پسری ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷه ... ﺗﻨﺖ ﺭﺍ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨه... ﺑﺎﻧﻮ !
ﺑﻠﮑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﺮﻭﺱ ﺑﺮ ﺗﻨﺖ ﻣﯿﮑﻨه ...
ﺑﻔﻬﻢ ...ﻋﺸﻖ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻋﺸﻖ باشه...
ﻟﺬﺕ ﺑﻮﺳﻪ ...ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ...ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻮﺩ ...
ﺍﮔﺮ ﻋﺸﻖ حقیقی ﺑﺎﺷه... ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭوﮐﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮه... ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ...ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﯿﮑﻨه...
ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎت ﻣﺴﺖ ﻣﯿﺸه...
ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ... ﻭ ﻫﻤﺨﻮﺍﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...
ﺍﮔﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷه...
ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﯾﺪ...
ﭼﻮﻥ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﯽ ...ﺟﺎﯾﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻗﻠﺒﺶ... ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭدﻧﯿﺴﺖ !!
ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ... ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺖ ﻗﻠﻢ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﮐﻨﯽ... ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﻮﺷﮑﻠﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﺮه...
ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺗﺨﺖ ﺍﺳﺖ... ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﯿﺎﻓﻪ... ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺣﺎﮐﻢ ﺫﻫﻦ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﯽ ...
ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯾﻌﻨﯽ ...
ﺑﺎﻟﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩت...
ﮐﻪ یک ﻣﺮﺩﯼ ...در ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍﺭﯼ ...ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎهت است...
ﻭ ﯾﻘﯿﻦ ﺩﺍﺭﯼ... ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺶ... ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﺑـﺲ...
درود بر شما بانو...که نجابتت ...مورد تحسین است ...

تو به من هیچ دینی نداری...
هیچ ...
اگر عاشقت شدم ، خودم خواستم ...
اگر هم دنیامو با تو ساختم ، خودم خواستم ...
اگر بعد از رفتنت همین خیالتم با دنیا عوض نمیکنم ، خودم خواستم...
...
خودم خواستم ولی...
تو مدیونی به کسایی که بعد از تو ،
از ته دل به من گفتن " دوستت دارم "
و من پوزخندی زدم و رد شدم...
چون دیگر این حرف و باور نمیکنم...

اینگونه عاشقانه هایت را یادم دادی...
نفسهایم...خنده هایم را اینگونه بروز میدهم...
البته فرقی هم نمیکند...فقط از شوق زیاد چشمانم بارانی میشود...
آری عشقم...نگران من نباش...

ببین...تو...بانوی نوشته هایم...
من خیالت را...چشمهایت را...نوشته هایت را...
در نگاه پریشانم گم کرده ام...
گاهی...نوشته ای...عکسی...یادی...
میکنم تا بدانی...غریبه آشنای سرزمین من...
دوستت دارم

عشقم...ببین دارم فراموشت میکنم...
دارم نگاهت را...چشمهایت را...
نگاه عاشقانه ات را...پریشانی گیسوانت را...
همه را فراموش میکنم...
تنها...یادی...خاطره ای...بغضی...
مانده در خیالم...